Ageizm odnosi się do stereotypów (tego, jak myślimy), uprzedzeń (tego, jak się czujemy) i dyskryminacji (tego, jak działamy) wobec ludzi ze względu na ich wiek. Instytucjonalny ageizm odnosi się do praw, zasad, norm społecznych, polityk i praktyk instytucji, które niesprawiedliwie ograniczają możliwości i systematycznie stawiają osoby w niekorzystnej sytuacji ze względu na ich wiek. Interpersonalny ageizm pojawia się w interakcjach między dwiema lub więcej osobami, podczas gdy ageizm ukierunkowany na samego siebie występuje, gdy ageizm jest zinternalizowany i skierowany przeciwko samemu sobie.
Wszyscy się starzejemy, ale zbyt często jesteśmy traktowani z biegiem lat jako bezbronni, zależni, słabi i niezdolni, a nawet jako żyjący na koszt innych członków społeczeństwa. Jeśli nasz wkład i doświadczenie nie zostaną docenione i wykorzystane, nie osiągniemy celu, jakim jest równość w ciagu całego życia. Jeśli dziś pracujemy, udzielamy się jako wolontariusze, angażujemy się w życie polityczne, zapewniamy opiekę lub dzielimy się z młodszymi pokoleniami, jutro też możemy to robić!
Źródło: Globalny raport na temat ageizmu (WHO, 2021)